TAK dla rezerwatu „Park Repecki”!

 

 

Ministra Klimatu i Środowiska 
Główny Konserwator Przyrody 
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Katowicach
Starosta Tarnogórski 
Burmistrz Miasta Tarnowskie Góry
Rada Powiatu Tarnogórskiego
Rada Miejska w Tarnowskich Górach

 

 

 

Szanowni Państwo,

apeluję do Państwa o objęcie „Parku Repeckiego” najwyższą formą ochrony, zgodnie z propozycją Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Katowicach. Projekt ten kompleksowo uwzględnia kluczowe wartości przyrodnicze, społeczne, kulturowe i historyczne tego wyjątkowego miejsca – najstarszego zachowanego lasu na Wyżynie Śląskiej, jednocześnie pozostając miejscem otwartym na rekreację.

Z poważaniem

 

Dlaczego to jest ważne?

• Park w Reptach Śląskich to kilkusetletni las w większości charakterze bukowym o powierzchni niemal 200 ha, położony na terenie miasta Tarnowskie Góry oraz częściowo gminy Zbrosławice. Większość jego obszaru została wpisana w grudniu 1966 roku do rejestru zabytków nieruchomych. Stanowi część zespołu przyrodniczo-krajobrazowego o nazwie „Park w Reptach i dolina rzeki Dramy”.
• To siedlisko chronionych prawem unijnym kwaśnych buczyn, spotkamy tu też łęgi olszowo-jesionowe oraz trzy inne rodzaje zbiorowisk leśnych. Wcale nierzadkie są tu grzyby z Czerwonej listy (smolucha bukowa Ischnoderma resinosum i boczniaczek pomarańczowożółty Phyllotopsis nidulans), porosty, płazy, nietoperze i ptaki (ponad 100 gatunków, takich jak:  trzmielojad, muchołówka białoszyja, ortolan, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł średni, jarzębatka, gąsiorek, dzięcioł czarny; pośród nich ponad 70 gatunków lęgowych). Osią Parku Repeckiego jest rzeka Drama, o wspaniałym i ciągle jeszcze naturalnym w tej części charakterze.

 

•  Tereny obecnego parku od setek lat  porastały lasy liściaste. Jest  to reliktowa Puszcza Śląska – równa, a być może przewyższająca swym bogactwem Rezerwat Segiet i Las Murckowski. Nawet 300 buków i dębów spełnia wymiarowe kryteria ustanowione dla pomników przyrody. Dlatego jest to teren unikatowy w skali Śląska.
• Dlaczego właśnie tutaj zachował się taki las? W 1824 roku osadę Repty wraz z okolicznymi dobrami nabył hrabia Carl Lazarus Henckel von Donnersmarck i wybudował tam pałac, chroniąc i  nadając okalającym go już od dawna lasom unikalny charakter. W latach 60. XX wieku, po wyburzeniu pałacu Donnersmarcków, powstało Górnośląskie Centrum Rehabilitacji „Repty” – po dziś dzień rehabilitują się tu pacjenci z całej Polski i korzystają z wyjątkowości okolicznych terenów zielonych.
• Repeckie lasy trwają nieprzerwanie przynajmniej od 300 lat. Co więcej, pod nimi wije się gęsta sieć korytarzy górnictwa kruszcowego, a cały obszar od 2017 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, której rangę na mapie atrakcji miasta znacząco podniesie rezerwat przyrody, pojawiając się na mapach czy w przewodnikach przyrodniczych i turystycznych.
• Teren ten służy wielu osobom – mieszkańcom Tarnowskich Gór, mieszkańcom aglomeracji i województwa śląskiego oraz pacjentom Górnośląskiego Centrum Rehabilitacji „Repty”. Przyjeżdżają tu pasjonaci przyrody i historii oraz dziedzictwa przemysłowego regionu (pod Parkiem można przepłynąć łódkami w Sztolni Czarnego Pstrąga). To cenne przyrodniczo miejsce o realnej wartości społecznej – zielony bufor klimatyczny, przestrzeń ciszy i kontaktu z naturą, naturalny filtr powietrza i zasób bioróżnorodności, który w dobie pędzącego rozwoju i zagospodarowania  powinniśmy w sposób odpowiedzialny zabezpieczyć dla pokoleń.
• Utworzenie rezerwatu otwiera możliwość  wyznaczenie otuliny zabezpieczającej rezerwat przed zagrożeniami zewnętrznymi. Otulina  w przypadku zmiany miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, mogących stanowić zagrożenie zewnętrzne dla rezerwatu i okolic, daje możliwość  realnego wpływu na niekorzystne  zmiany i przekształcenia terenu, jak np. przemysł, intensywna zabudowa i inne  niepożądane zagospodarowanie. Zmiany miejscowych  planów  w obrębie  otuliny rezerwatów  wymagają bowiem  uzgodnienia z organami ochrony przyrody (RDOŚ).  Poza otuliną nie ma już takiego obowiązku.
• Powołanie rezerwatu absolutnie nie oznacza zamknięcia go dla ludzi. Przeciwnie – na etapie planowania ochrony zostanie prawnie zabezpieczona dostępność i sposób korzystania z terenu tak, by godził on potrzeby społeczne: edukację, rekreację, walory historyczne związane z górnictwem kruszcowym, terapię zdrowotną z celami ochrony przyrody.
• Powołanie rezerwatu to także nasza odpowiedzialność wobec nadchodzących po nas pokoleń i szansa na zrównoważony rozwój oparty na ochronie tego, co bezcenne.  Tylko dzięki ochronie rezerwatowej  wiele obszarów przetrwało dziesiątki lat pomimo  transformacji gospodarczych, zmian politycznych, a nawet ustrojowych. Trwają nieprzerwanie do dzisiaj, służąc ludziom do zaspokajania potrzeb obcowania z przyrodą –  tak ważnych w bezpośredniej bliskości aglomeracji.